Charakterystyka

Gmina Otyń położona jest w zachodniej części kraju, w południowo wschodniej części województwa lubuskiego na Nizinie Nowosolskiej. Wraz z sześcioma gminami współtworzy powiat nowosolski. Obszar gminy ogółem wynosi 9 163 ha, w tym użytki rolne zajmują 4 304 ha, tj. 39,0 % powierzchni, a lasy zajmują powierzchnię 4 100 ha, tj. 42,0 %. Przez teren gminy przepływa rzeka Odra i Śląska Ochla.

Siedzibą władz gminy jest Otyń. Powierzchnia administracyjna wynosi 92 km². W skład gminy wchodzi 8 wsi sołeckich i 9 miejscowości Otyń, Bobrowniki, Borki (osada), Modrzyca, Zakęcie, Konradowo, Ługi, Czasław i Niedoradz. Od północy graniczy z gminą Bojadła i gminą Zabór, od wschodu z gminą Nowa Sól i miastem Nowa Sól (siedzibą powiatu), od południa z gminą Kożuchów, a od zachodu z gminą Zielna Góra.

Przez teren gminy, z północy na południe, przebiega droga A-3 relacji Zielona Góra – Wrocław, a w przyszłości przewidywana jest budowa drogi szybkiego ruchu. Przez gminę Otyń przebiega linia kolejowa relacji Szczecin – Zielona Góra – Wrocław (stacja kolejowa w Niedoradzu) oraz nieczynna już linia kolejowa relacji Nowa Sól – Wolsztyn. Odległość ok. 70 km dzieli gminę Otyń od granicy polsko–niemieckiej. Gmina Otyń posiada połączenia PKS z takimi miastami regionu jak: Zielona Góra i Nowa Sól.

Gmina Otyń położona jest na pograniczu dwóch mezoregionów Wału Zielonogórskiego i Pradoliny Głogowskiej. Wał Zielonogórski zajmuje północną część gminy i położony jest na wysokości 75 - 125 m n.p.m., stanowi rozległy pofałdowany garb o wysokości względnej 5 - 10 m o przeważających spadkach 5 - 8%. W ramach tego mezoregionu wyróżniają się cztery formy:

Walory krajobrazowe stanowią podstawę rozwoju funkcji wypoczynkowych, które pozostają w ścisłej zależności od warunków środowiska przyrodniczego. Do tych walorów zalicza się ukształtowanie terenu, wody powierzchniowe i szatę roślinną. Obszar gminy Otyń leży na Nizinie nowosolskiej. Od wschodniej strony graniczy ona z rzeką Odrą, a południowa i północna część pokryta jest lasami. Odra ze swoim dorzeczem oraz dopływem Śląskiej Ochli tworzą przepiękną, malowniczą krainę będącą rajem dla wędkarzy. Wody zakoli i staro rzeczy Odry kryją w sobie 33 gatunki ryb, do których należą m.in.: ogromne sumy, szczupaki, sandacze, leszcze, karpie i inne. Kompleksy leśne przetrwały do naszych czasów prawie w naturalnym stanie, bez większego wpływu działalności człowieka. Występują tu dwa rezerwaty przyrody „Bukowa Góra” i „Bażantarnia”. Na tym obszarze żyje wiele zwierzyny łownej, dlatego tereny te są również atrakcyjne ze względu na możliwości organizowania polowań przez działające tutaj koła łowieckie.

 

Rezerwat leśny „Bażantarnia” jest fragmentem lasu naturalnego. Został utworzony w 1959 r. na powierzchni 17,86 ha w odległości 1 km na północny zachód od Otynia, po lewej stronie szosy prowadzącej do Niedoradza. Nazwę swą wywodzi z przedwojennego okresu, kiedy to w części południowej lasu, ówczesny właściciel tego terenu prowadził hodowle bażantów, którą obecnie stara się odnowić. Rezerwat utworzono ze względów dydaktyczno-naukowych dla ochrony pierwotnego lasu naturalnego o charakterze puszczańskim, który na tych obszarach stanowi już swoistą rzadkość. W rezerwacie ochroną objęto dwa gatunki boru: bór mieszany sosnowo-dębowy i bór dębowo-świerkowy o naturalnym pochodzeniu. Rośnie w nim 12 dębów uznanych za pomniki przyrody - wiek każdego drzewa wynosi ponad 250 lat. Oprócz wymienionych gatunków drzew w rezerwacie rosną: modrzewie, daglezje, jodły, brzozy, graby oraz lipy. Rezerwat stanowi naturalną ostoję dla płazów, gadów i licznych ptaków do których należą: dudek, wilga, kowalik, kraska, sojka i myszołów, a także ssaków, takich jak: kret europejski, jeż i ryjówka. Jest dogodnie usytuowany, z oznaczonym parkingiem leśny.

Na podstawie : Rocznik statystyczny województwa lubuskiego